Ernest Hemingway

Witruoz pióra, bohater wojenny i niepoprawny kobieciarz. Tak, w kilku słowach, można by scharakteryzować jednego z najbardziej znanych pisarzy XX wieku i genialnego brodacza.

Ernest Hemingway, bo o nim mowa, urodził się 21. lipca 1899 roku w Oak Park, na przedmieściach Chicago i w ciągu zaledwie kilku dekad stał się jednym z najbardziej znanych nazwisk światowego powieściopisarstwa.

Dzieciństwo

Mały Ernest swoje imię odziedziczył po dziadku – Erneście Hallu, z którym mieszkał jako kilkulatek i który, podobnie jak ojciec Ernesta, nosił imponującą, gęstą brodę.

rodzina Hemingway

en.wikipedia.org

Swoją przygodę z pisaniem Hemingway rozpoczął jeszcze w szkole podstawowej, publikując krótkie artykuły w szkolnej gazetce Trapeze. Pisanie spodobało mu się na tyle, że po ukończeniu szkoły, przez 6 miesięcy pracował w gazecie Kansas City Star jako młodszy reporter.

Pierwsza wojna światowa

W czasie pierwszej wojny światowej, młody Hemingway zaciągnął się do czerwonego krzyża i służył jako kierowca karetki w Mediolanie. Swoje przeżycia z tamtego okresu uwiecznił w powieści „Death in the Afternoon”. Tam też poznał John Dos Passos, z którą miał kilka burzliwych związków w trakcie kolejnych kilkunastu lat.

Podczas jednego z ostrzałów moździerzowych, 18-letni wówczas Hemingway, został ciężko ranny. Jednak mimo odniesionych ran, jak na prawdziwego mężczyznę przystało, nadal wykonywał swoją pracę, wywożąc swoich towarzyszy broni z pola walki, za  co został odznaczony Włoskim Srebrnym Krzyżem Odwagi.

Kolejne 6 miesięcy życia, Hemingway spędził na rehabilitacji, przykuty do łóżka, w jednym z mediolańskich szpitali. Tam też poznał Agnes von Kurowsky – piękność, z którą planowali pobrać się po powrocie do USA. Jednak ostatecznie, z kilku różnych względów, do ślubu nie doszło.

Powrót do domu i Europa

Wojenne doświadczenia i złamane serce odcisnęły długotrwałe piętno na młodym pisarzu i wielokrotnie przewijały się w jego późniejszej twórczości. Jednak młody Hemingway nie zamierzał popadać w depresję i kiedy tylko pojawiła się okazja, wyjechał do Toronto i rozpoczął pracę w gazecie Toronto Star.

Nie zasypywał też gruszek w popiele, jeśli chodzi o sprawy sercowe. Zaledwie rok później ożenił się z Hadley Richardson – siostrą swojego kolegi, razem z którą przeprowadził się do Paryża.

W 1923 roku, Hemingway wraz z żoną, przyjechali ponownie do Toronto. Tam też urodził się ich syn – John Hadley Nicanor oraz została opublikowana pierwsza książka pisarza: Ten Stories and Poems.

Jednak już w niespełna rok po tym zdarzeniu, cała rodzina Hemingwayów powróciła ponownie do stolicy Francji. Mniej więcej w tamtym okresie na twarzy Hemingwaya pojawiły się również charakterystyczne wąsy, które towarzyszyły mu przez kolejnych kilkanaście lat.

Ernest Hemingway Paryz

en.wikipedia.org

Ernest Hemingway

en.wikipedia.org

 

 

 

 

 

 

 

 

W kolejnych latach Hemingway intensywnie podróżował. Odwiedził m.in. Hiszpanię  i Austrię, gdzie napisał „The Sun Also Rises”. W międzyczasie pisarz wdał się również w romans z Pauline Pfeiffer, bogatą katoliczką z Arkansas, z którą związek zaskutkował rozstaniem z  pierwszą żoną Hemingwaya – Hadley.

Pauline wkrótce potem zaszła w ciażę, a w 1928 roku nowa rodzina Hemingwayów przeprowadziła się do Key West na Florydzie, gdzie powstała powieść „To Have and Have Not” i urodził się drugi syn pisarza.

Key West i Wyoiming

W trakcie kolejnych kilku lat, Hemingway dzielił swój czas pomiędzy domem w Key West i domkiem letniskowym w Wyoming, gdzie mógł w spokoju pisać i oddawać się swojej wielkiej pasji – polowaniu.

Dom Hemingwaya

www.hemingwayhome.com

Tam też, w 1930 roku, odwiedziła go John Dos Passos, którą poznał jeszcze we Włoszech podczas wojny i z którą ponownie nawiązał romans. Jednak przez cały czas pozostawał w związku z Pauline, która w listopadzie 1931 roku urodziła ich drugiego syna – Patricka.

W 1933 Hemingway, wraz z żoną, wybrał się na 10-tygodniowe afrykańskie safari. Jednak mimo zgromadzenia wielu łowieckich trofeów, wyjazd nie zakończył się dla niego szczęśliwie. Pisarz zaraził się bowiem czerwonką, która w późniejszych latach jego życia, będzie skutkowała poważnymi problemami zdrowotnymi.

Ernest Hemingway na safari

Pomimo nie najlepszego przebiegu podróży, Hemingway postanowił ją dokończyć, a swoje wspomnienia z tamtego okresu opublikował, rok później, w cyklach opowiadań: „Green Hills of Africa” i „The Snows of Kilimanjaro”.

Hiszpania

W 1937 Hemingway ponownie odwiedził Hiszpanię. Tym razem jako korespondent, dokumentujący hiszpańską wojnę domową.  Tam też poznał holenderskiego reżysera – Jorisa Ivensa, pracującego nad filmem „Ziemia hiszpańska”. Ivens chciał, aby Hemingway zastąpił dotychczasowego scenarzystę filmu – Passosa. Jednak pisarza, bardziej niż kręcenie filmu, interesowała Martha Gellhorn – dziennikarka, którą pisarz poznał rok wcześniej, podczas świąt Bożego Narodzenia i która dołączyła do niego w Madrycie.

Kuba

Wiosną 1939, Hemingway przepłynął na swojej łodzi Zatokę Meksykańską i zatrzymał się w hotelu Ambos Mundos w Havanie. Był to początek końca jego małżeństwa z Pauline i szansa na otwarcie zupełnie nowego rozdziału u boku Marthy Gellhorn.

Pobyt na Kubie i związek z Marthą zainspirowały pisarza do stworzenia jednej z jego najlepszych powieści: „Komu bije dzwon”. Jednak jego szczęście nie trwało długo. Już w 1941 roku, z ramienia magazynu Collier`s, Martha  została przeniesiona do Chin i Hemingway ruszył wraz z nią. Para powróciła do USA dopiero przed wypowiedzeniem przez nie wojny Japonii.

Druga wojna światowa

Hemingway-druga-wojna

warfarehistorynetwork.com

W okresie od marca 1944 roku do maja 1945, Hemingway przebywał w Londynie, jako korespondent wojenny. Poznał tam Mary Welsch, korespondentkę magazynu TIME, z którą nawiązał romans. Zaowocowało to burzliwym zakończeniem związku z Marthą Gellhorn i błyskawicznymi oświadczynami pisarza.

Niezależnie od swoich  podbojów miłosnych, Hemingway skupiał się w 100% na pracy. Jako jeden z niewielu dziennikarzy, miał okazję obserwować na własne oczy lądowanie w Normandii, które zrelacjonował później w magazynie Collier`s.

Pod koniec lipca 1944 roku, pisarz dołączył również do 22. Pułku Piechoty, dowodzonego przez płk. Charlesa 'Bucka’ Lanhama, którego celem był marsz na Paryż. Po jego zdobyciu, 25 sierpnia 1944 roku, Hemingwayowi zostało już tylko jedno zadanie do wykonania. Pisarz towarzyszył amerykańskim żołnierzom podczas pierwszych walk w Ardenach, w okresie od września do grudnia 1944 roku, które przeszły do historii pod nazwą Bitwy o las Hürtgen. 

Jednak w kluczowym momencie ofensywy w Ardenach, w grudniu 1994 roku, pisarz zachorował na zapalenie płuc. Polowi lekarze postawili go na nogi w niecały tydzień, ale wystarczył on na to, aby  najbardziej zaciekłe bitwy, takie jak obrona Bastogne, czy bitwa pod St. Vith, ominęły oczy pisarza,

Kuba i nagroda Nobla

Po zakończeniu wojny, Hemingway powrócił na Kubę. W 1946 roku ożenił się z Mary Welsch, a w 1947 roku, w uznaniu zasług i męstwa podczas działań wojennych, został odznaczony Brązową Gwiazdą. W międzyczasie rozpoczął pracę nad trzyczęściową powieścią: The Land, The Air, The Sea, opisującą losy ludzi podczas II wojny światowej, z trzech różnych perspektyw. Jednak projekt ten nigdy nie został ukończony.

W 1948 roku Hemingway wybrał się wraz z żoną do Europy, gdzie poznał 19-letnią Adriannę Ivanivich. Platoniczna fascynacja nastoletnią pięknością zainspirowała go do napisania powieści: „Za rzekę, w cień drzew”, która nie została przychylnie przyjęta przez krytyków. Doprowadziło to Hemingwaya do wściekłości.

Dlatego, w kilka miesięcy po opublikowaniu powieści, postanowił napisać coś, co zamknie usta wszystkim krytykantom. I właśnie w ten sposób, w niespełna 8 tygodni, powstała powieść „Stary człowiek i morze”, za którą w maju 1952 roku Hemingway otrzymał nagrodę Pullitzera i stał się jednym z najbardziej znanych światowych nazwisk.

Również w tym okresie, pisarz zapuścił swoją srebrną brodę, z którą jest kojarzony po dziś dzień. 

Ernest-Hemingway-broda1

A już w niespełna 12 miesięcy po tym fakcie, w 1954 roku, otrzymał literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości. 

Epilog

Kolejne lata życia pisarza obfitowały w nowe podróże i przygody. Hemingway ponownie odwiedził Hiszpanię, Paryż i Afrykę. Przeżył 2 katastrofy lotnicze i odniósł poważne rany podczas pożaru buszu, w październiku 1954 roku.

W 1960 roku ostatecznie opuścił Kubę i osiadł raz z żoną w domu w Idaho. Zaczął martwić się problemami podatkowymi i rękopisami, które zostawił w sejfie banku w Hawanie i które rozpaczliwie chciał odzyskać.

Nie wiadomo, co miało większy wpływ na stan jego zdrowia – alkohol i trauma wojenna, ból powodowany przez liczne urazy, które pisarz „kolekcjonował” w trakcie całego swojego życia, czy tęsknota za przyjaciółmi-pisarzami, którzy odeszli już z tego świata.

Umarł tak, jak żył – po swojemu, odbierając sobie życie za pomocą swojej ulubionej strzelby. I bez względu na to, co powiedzą o nim ludzie – jedno jest pewne. Ernest Hemingway jest jednym z najbardziej znanych i zasłużonych brodaczy w historii świata. A ilością jego romansów, podróży i przygód można by obdzielić przynajmniej tuzin przeciętnych mężczyzn.

4.8/5 - (9 votes)

Podobał Ci się ten artykuł?

Zapisz się na newsletter, aby nie przegapić kolejnych wpisów.
Obiecuję zero spamu, zero reklam - same konkrety.